OBRAZ
HISTRORIA OBRAZU KRÓLOWEJ RODZIN
Początki kultu Matki Bożej w Lubaszu wiążą się z objawieniem na Krasnej Górze. Jak głosi miejscowe podanie,
Matka Boża ukazała się pewnemu leśnikowi i powiedziała mu, że wszyscy, którzy będą się w tym miejscu modlić, uzyskają łaski.
Pierwsza wzmianka o cudownym obrazie pochodzi z roku 1553, kiedy wywodzący się ze Stajkowa w Parafii lubaskiej cysters,o. Adam Ryskoniusz przekazał parafii wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem. Zgodnie z przekazem historycznym obraz pochodzi
z Rzymu, ale nie udało się ustalić, w jaki sposób trafił do Lubasza ani kto jest jego twórcą.
Cudowny obraz Matki Boskiej, pochodzący z końca XVI wieku, namalowany jest farbami olejnymi na dwóch dębowych deskach
o wymiarach 93,5 x 130,5 cm i ma rzeźbioną srebrną ramę. Wzorowany jest na obrazie „Salus Populi Romani” (Wybawienie Ludu Rzymskiego) z Bazyliki Santa Maria Maggiore (Matki Boskiej Większej) w Rzymie, zwanej także Bazyliką Matki Boskiej Śnieżnej.
Obraz przedstawia Maryję piastującą na ręku Syna Bożego, a jednocześnie ukazującą Go jako naszego Nauczyciela
i Wychowawcę. Można przypuszczać, że historia obrazu ma jakiś związek z jezuitami, gdyż Jezus trzyma w lewej dłoni książeczkę
z herbem jezuitów.
W roku 1609 konsekrowano drewniany kościół, a w jego głównym ołtarzu umieszczono obraz. W 1664 r. drewniany kościół spłonął, ale obraz w cudowny sposób ocalał. W 1750 r. rozpoczęto budowę obecnego kościoła, a w dniu 7 września 1761 r. obraz umieszczono w ołtarzu głównym, gdzie znajduje się do dziś.
W II połowie XVIII wieku przyozdobiono go srebrną sukienką i koronami z półszlachetnych kamieni czeskich.
Dnia 23 listopada 1984 r. złodzieje sprofanowali świątynię, kradnąc cenne XVII i XVIII wota oraz srebrną sukienkę z koronami
z cudownego obrazu. Po tej kradzieży obraz poddano konserwacji i umieszczono na dawnym miejscu.
Wtedy też wykonano nową rzeźbioną ramę.
W 2004 r. po Odpuście ponownie okradziono kościół z pozostałych wot, zabrano srebrny pacyfikał i dwa świeczniki siedmioramienne.
Obecnie obraz z wizerunkiem Matki Bożej przysłonięty jest drugim, późnobarokowym obrazem, przedstawiającym scenę Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. 3 września 2000 r. odbyła się w Lubaszu uroczystość koronacji cudownego obrazu koronami papieskimi. Korony poświęcił papież Jan Paweł II w dniu 13 czerwca 1999 r. w Warszawie na Placu Piłsudskiego,
a koronacji dokonał Arcybiskup Metropolita Poznański Juliusz Paetz.
Ponieważ wierni nie zapomnieli o utraconych szatach, rozpoczęto starania o to, aby ponownie"ubrać" Maryję i Jej Syna w srebro. Starania zakończyły się poświęceniem nowych szat na Jasnej Górze 28 lipca 2016 roku.
W środę 7 września tego samego roku, podczas pasterki maryjnej rozpoczynającej odpust ku czci Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, nastąpiło uroczyste odsłonięcie obrazu z nałożoną nową sukienką i koronami.
Symbol gwiazdy na obrazie
Gwiazda oznacza Maryję, albowiem Ona wśród gwiazd wybranych świeci najjaśniej, gdyż jest pełna łaski. Gwiazda poranna, Jutrzenka (jak śpiewamy w pieśni o podobnym tytule) poprzedza przyjście Chrystusa i wydaje Go na świat.
Hymn "Ave Maris Stella" (Witaj Gwiazdo Morza) określa Maryję jako tę, która wskazuje drogę i niesie otuchę, świeci nad falami świata. Gwiazda Morza to tytuł Matki Bożej, symbolizujący jej doskonałość, dzięki której jako wzór wskazuje drogę, budzi i podtrzymuje nadzieję ludzi zdążających do nadprzyrodzonego celu życia. Określenie to wiąże się więc z teologiczną cnotą nadziei i jest symbolem Maryi jako Orędowniczki, wspomagającej w trudnych okolicznościach życia doczesnego. Dlatego też często umieszcza się gwiazdę na ramieniu płaszcza lub nad czołem Maryi. Poza tym gwiazda ma jeszcze inną symbolikę. W starożytności, szczególnie w piśmie klinowym gwiazda jest znakiem Boga. W Biblii gwiazdy są stworzeniami, które radośnie wypełniają rozkazy Stwórcy: "Gwiazdy radośnie świecą na swoich strażnicach. Wezwał je. Odpowiedziały: Jesteśmy. Z radością świecą swemu Stwórcy" (Ba 3, 34).
W Księdze Psalmów napisane jest: "On liczbę gwiazd oznacza, wzywa je po imieniu" (Ps 147, 4). Psalm 148 natomiast wzywa, aby wszystkie gwiazdy chwaliły Pana. Blask gwiazd uważano za ozdobę nieba i źródło światła (Rdz 1, 17-18; Ps 136, 9) Św. Piotr pisze w swoim liście: "Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie,
jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach" (2 P 1, 19). Apokalipsa św. Jana nazywa Chrystusa gwiazdą świecącą, poranną (Ap 22, 16). W Liturgii Wielkiej Soboty w śpiewie Exultet słyszymy słowa: "Słońce (gwiazda poranna) nie znające zachodu;
Jezus Chrystus Twój Syn Zmartwychwstały, który oświeca ludzkość swoim światłem". Gwiazda to symbol Chrystusa, symbol mesjański.
Księga Daniela zawiera słowa: "Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze"
(Dn 12, 3). Zdanie to odnosi się więc do sprawiedliwych, do nauczycieli Kościoła oraz do Maryi, która jest dla nas wzorem i świeci swoim przykładem.
Mając na uwadze to, co zostało powiedziane wcześniej o gwiazdach wzywanych przez Boga po imieniu i odpowiadających: "Jesteśmy", widać analogię do Maryi, która znana Bogu po imieniu, również na Jego wezwanie odpowiedziała: "Oto ja służebnica Pańska, niech mi sie stanie według Twego słowa".
